Prolog

Jej losy były już z góry przesądzone i według opinii specjalistów, wszelkie procedury i działania były jedynie przeciąganiem nieuniknionego – śmierci. Nikt nie widział dla tej kruchej i delikatnej dziewczyny nadziei. Zdawali sobie sprawę, że to nie jest jej walka, z którą sobie będzie w stanie poradzić. Mówiono już nawet o odłączeniu od maszyn, ale była jedna osoba, w której sercu ciągle tliła się nadzieja.

Powiada się, że nadzieja jest matką głupich, ale dla niego była ostatnią rzeczą, jakiej się trzymał. Nie mógł pozwolić, by ten żyjący w nim płomień wygasł. Musiał wierzyć, że ta drobna istota zaskoczy wszystkich i zwycięży. Nie widział innego scenariusza. Wszelkich innych możliwości jego mózg nie dopuszczał do świadomości. Inni przekreślili jej szanse, ale on nie. I nie zamierzał odpuścić, póki nie zakończy się tak, jak on tego chce.

Wierzył. On naprawdę wierzył, że ona wygra, że ta bitwa należy do niej.

- Nie możesz nam tego zrobić – szepnął, a jego głos niebezpiecznie zadrżał od ogarniających go emocji. – Nie możesz, bo jesteś całym moim życiem.

Nie wiedziała, czy te słowa słyszała naprawdę czy były jedynie wytworem jej wyobraźni. Nawet jeżeli tak rzeczywiście było, chciała na nie odpowiedzieć, ale zdawała sobie sprawę, że to niemożliwe. Nie czuła swojego ciała. Wydawało jej się, że jest tak jakby poza nim i najgorsze było to, że nie miała zielonego pojęcia, jak do niego powrócić. Musiała odkryć tę tajemnicę. I kiedyś na pewno jej się uda, bo miała kogoś, dla kogo wygra ten pojedynek.

Miłość była jej siłą napędową, dodającą sił, o jakie nikt nigdy by jej nie podejrzewał.

Witam w Obliczu Prawdy!

Powiem wprost: boję się. Założenie tego bloga jest dla mnie dużym krokiem wprzód –skokiem na zimną wodę. Długo go planowałam, sumiennie robiłam notatki. Ale czuję strach, że jednak powinie mi się noga i nie wszystko wyjdzie tak, jakbym tego chciała. Jednakże mam osóbki, które są dla mnie wsparciem. Naprawdę dużym wsparciem i wiem, że one mi nie pozwolą nic złego zrobić.

Mam nadzieję, że historia Catherine i Christophera przypadnie wam do gustu. Blog miał powstać dopiero po skończeniu amnesia-life, lecz nie mogłam wstrzymywać się tak długo. Odwlekałam to i tak dość długo, kierowana strachem. Jeszcze nigdy nie byłam aż tak zestresowana zakładaniem któregokolwiek z poprzednich blogów.

Zapraszam też do zapoznania się z zakładkami i proszę was o szczere opinie, to jest dla mnie bardzo ważne i przede wszystkim motywujące, jak dla każdego bloggera. Szczególnie, jeżeli wkracza się na nowy grunt i zaczyna swoją historię, nie kreując jej na żadnych postaciach z książki czy filmu. Wszystko jest Twoje.

Pozdrawiam,

Mrs.Cross!